Στην Αίγυπτο τα εργοστάσια που έλεγχαν οι Έλληνες αφορούσαν συχνά την επεξεργασία βάμβακος και παραγώγων βάμβακος (πχ. Choremi, Benachi Cie, Cozzica, The Kafr al-Zayyat Company) και την κατασκευή σιγαρέτων (πχ. Kyriazi, Papatheologou), ενώ στη Σμύρνη τα εργοστάσια εστίαζαν στη μεταποίηση αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, για παράδειγμα με την αλευροποιία και τη βυρσοδεψία. 

Σε μέρος του αραβικού κόσμου το όνομα του Έλληνα συνδέθηκε με αυτό του « μπακάλη », καθώς Έλληνες έλεγχαν σημαντικό τμήμα αυτής της λιανικής δραστηριότητας ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα μέρη. Την ίδια στιγμή, ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι εργάτες ήταν παρόντες σε ελληνικές επιχειρήσεις, σε μεγάλα έργα υποδομών, όπως η κατασκευή σιδηροδρόμων και η διώρυγα του Σουέζ. Αν και η εργασία αφορούσε κατά κύριο λόγο το αντρικό φύλο, παρατηρούμε ήδη από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα ότι οι γυναίκες εισέρχονται σταδιακά στην αγορά εργασίας, για παράδειγμα σε εργασίες που δεν απαιτούσαν μυϊκή δύναμη στα εργοστάσια ή ως υπάλληλοι γραφείου, εκπαιδευτικοί ή ως νοσηλευτικό προσωπικό. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός ήταν συνδεδεμένος με την εκπαιδευτική διαδικασία καθώς η δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήταν υπεύθυνη για την καλλιέργεια δεξιοτήτων όσων προετοιμάζονταν για την αγορά εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο, ιδιαίτερη έμφαση δινόταν στην εκμάθηση ξένων γλωσσών.